Η είσοδος σε ένα δάσος είναι πάντα μία ξεχωριστή εμπειρία. Μπορεί κάποιος να δροσιστεί αμέσως μόλις αφήσει τον αυτοκινητόδρομο στον οποίο κινείται και μπει στο δάσος.
Γενικότερα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο αέρας στο εσωτερικό ενός δάσους είναι πιο δροσερός και πιο υγρός από ότι ο αέρας σε ένα χώρο που περιβάλλεται από τσιμέντο. Σε ένα πυκνό δάσος το φαινόμενο αυτό είναι εντονότερο.
Οι δαιδαλώδεις πόλεις δεν διαθέτουν φυσικό περιβάλλον. Στην καρδιά μίας τέτοιας πόλης είναι πολύ σπάνιο να συναντήσει κανείς δέντρα. Μάλιστα υπερτερεί το τσιμέντο, το οποίο απορροφά τη θερμότητα και την ακτινοβολεί ξανά σιγά-σιγά όπως ακριβώς λειτουργεί μία ηλεκτρική θερμάστρα! Στα αστικά κέντρα, τα δέντρα χρησιμοποιούν τη θερμότητα κατά τη διαδικασία της διαπνοής.
Τι είναι όμως η διαπνοή;
Η διαπνοή είναι η διαδικασία που λαμβάνει χώρα την ημέρα. Σύμφωνα με αυτή, το νερό που έχει το φυτό, εξατμίζεται από τα φύλλα των δέντρων κατά τη διάρκεια της φωτοσύνθεσης και έτσι με αυτόν τον τρόπο δροσίζετε η ατμόσφαιρα.
Για να καταλάβετε ακόμα καλύτερα, σκεφτείτε, πως αλειφόμαστε με οινόπνευμα και όταν εξατμίζεται δροσιζόμαστε (με αποτέλεσμα να δροσίζεται λιγάκι και ο χώρος εκεί γύρω στην εξάτμιση του οινοπνεύματος), κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη διαπνοή. Γι’ αυτό το λόγο, αν βρισκόμαστε σε περιοχή με πολύ τσιμέντο, βράζουμε κι εμείς μαζί του.
Αν όμως βρεθούμε σε ένα μέρος με πολλά δέντρα, λόγω του φαινομένου της διαπνοής των δέντρων, δροσιζόμαστε!
Τώρα το βράδυ, αφού πέφτει ο ήλιος, σταματάει η φωτοσύνθεση, άρα και η διαπνοή. Όμως το δάσος γίνεται πιο κρύο, επειδή η ατμόσφαιρα ήταν ήδη κρύα, και, αν και σταμάτησε η διαπνοή, σταμάτησε και ο ήλιος να «προσπαθεί» να ζεστάνει την ατμόσφαιρα.
Πηγή:coolweb.gr
