Η φράουλα είναι πολυετές ποώδες φυτό, όμως σε παραγωγική κλίμακα καλλιεργείται σαν ετήσιο, διετές ή τριετές, προκειμένου να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη παραγωγή. Φυσιολογικά η ανάπτυξή του είναι έρπουσα, ή αν φυτευτεί σε κρεμαστές γλάστρες, κρεμοκλαδής. Στην εντατική όμως καλλιέργεια αναρριχάται σε στηρίγματα έτσι ώστε να γίνονται πιο εύκολα οι απαραίτητες εργασίες και να μην έρχονται σε άμεση επαφή οι γλάστρες με το χώμα. Το ύψος του φυτού στην τελική του ανάπτυξη φτάνει τα 20-40 cm και η διάμετρος τα 30-40 cm.
Όσο αναπτύσσεται το φυτό της φράουλας, οι παλιότερες ρίζες ξυλοποιούνται και από τους οφθαλμούς τους δημιουργούνται παραφυάδες. Τα φύλλα εμφανίζονται σε μακριούς μίσχους και έχουν ιδιαίτερα όμορφο σχήμα. Αποτελούνται από τρία φυλλάρια που έχουν «άγρια υφή» αφού οι νευρώσεις τους είναι έντονες, το χρώμα τους σκούρο πράσινο, η περιφέρειά τους πριονωτή και διαθέτουν χνούδι. Το συνηθέστερο χρώμα στα άνθη είναι το λευκό, αλλά σε κάποιες ποικιλίες έχουν χρώμα ροζ ακόμα και κοκκινωπό. Τα άνθη της φράουλας διαθέτουν πέντε πέταλα και κίτρινο κέντρο. Το φρούτο της φράουλας έχει σχήμα που μοιάζει με καρδιά, χρώμα λαμπερό κόκκινο, γλυκιά γεύση και χυμώδη υφή όταν είναι ώριμος και χαρακτηριστικό άρωμα.
Το εδώδιμο μέρος της φράουλας, αυτό που αναγνωρίζουμε σαν καρπό, ουσιαστικά είναι ένας ψευδοκαρπός. Αυτό σημαίνει πως η σάρκα της φράουλας δεν δημιουργείται από την ωοθήκη του άνθους αλλά από την ανθοδόχη. Η ανθοδόχη είναι το διογκωμένο μέρος του άνθους που στηρίζει τις ωοθήκες και άλλα μέρη του άνθους. Επιπλέον τα κίτρινα σημάδια που είναι προσκολλημένα πάνω στις φράουλες και τα αναγνωρίζουμε σαν σποράκια, στην πραγματικότητα είναι οι ωοθήκες του άνθους. Μέσα σε κάθε ωοθήκη υπάρχει ένας σπόρος!
Όπως όλα τα λαχανικά και φρούτα που έρχονται σε άμεση επαφή με το χώμα, έτσι και οι φράουλες που αφήνονται να αναπτυχθούν ελεύθερα, έχουν μεγάλη πιθανότητα να προσβληθούν από εχινόκοκκο, ένα παράσιτο πολύ επικίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και πολύ καλό πλύσιμο όταν συλλέγονται άγριες φράουλες.
Συνθήκες ανάπτυξης της φράουλας.
Η φράουλα αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ δεν αρέσκεται στην πολύ ζέστη. Ανθίζει νωρίς την άνοιξη και για να δημιουργήσει καρπούς η θερμοκρασία πρέπει να είναι μεταξύ 20-28οC. Η αντοχή της στον παγετό εξαρτάται κυρίως από την ποικιλία. Για τις περισσότερες φράουλες οι ανοιξιάτικοι παγετοί που εμφανίζονται όταν τα φυτά έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι έως και καταστρεπτικοί. Ευδοκιμεί σε ελαφριά και γόνιμα εδάφη, με αρκετή οργανική ουσία και καλή αποστράγγιση. Τα καταλληλότερα εδάφη για την ανάπτυξη της φράουλας είναι τα πηλοαμμώδη. Το ιδανικό εδαφικό pH για τη φράουλα είναι 5,5-6,5, ωστόσο η καλλιέργεια μπορεί να γίνει σε εδάφη που έχουν pH από 5 έως 8. Για την εγκατάσταση της καλλιέργειας επιλέγονται θέσεις που δέχονται ανεμπόδιστα το ηλιακό φως. Με τη βοήθεια του ήλιου αυξάνονται τα σάκχαρα που δίνουν στη φράουλα έντονη γεύση και χρώμα. Οι φράουλες που αναπτύσσονται σε ημισκιερές περιοχές, έχουν τελικά ξινή γεύση και ξεθωριασμένο χρώμα. Το νερό είναι απαραίτητο για την καλλιέργεια της φράουλας, αφού είναι φυτό που δεν αντέχει στην ξηρασία. Το πότισμα πρέπει να είναι συχνό αλλά με μικρές δόσεις νερού ώστε το έδαφος να παραμένει υγρό.
Χρήσιμα tips για τη φράουλα:
Το εδώδιμο μέρος της φράουλας, αυτό που αναγνωρίζουμε σαν καρπό, ουσιαστικά είναι ένας ψευδοκαρπός. Αυτό σημαίνει πως η σάρκα της φράουλας δεν δημιουργείται από την ωοθήκη του άνθους αλλά από την ανθοδόχη. Η ανθοδόχη είναι το διογκωμένο μέρος του άνθους που στηρίζει τις ωοθήκες και άλλα μέρη του άνθους. Επιπλέον τα κίτρινα σημάδια που είναι προσκολλημένα πάνω στις φράουλες και τα αναγνωρίζουμε σαν σποράκια, στην πραγματικότητα είναι οι ωοθήκες του άνθους. Μέσα σε κάθε ωοθήκη υπάρχει ένας σπόρος!
Όπως όλα τα λαχανικά και φρούτα που έρχονται σε άμεση επαφή με το χώμα, έτσι και οι φράουλες που αφήνονται να αναπτυχθούν ελεύθερα, έχουν μεγάλη πιθανότητα να προσβληθούν από εχινόκοκκο, ένα παράσιτο πολύ επικίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και πολύ καλό πλύσιμο όταν συλλέγονται άγριες φράουλες.
Στα αμμώδη εδάφη η φράουλα δίνει ποιοτικούς καρπούς με ωραία γεύση, χρώμα και άρωμα. Αντίθετα, όσο πιο βαρύ και αργιλώδες είναι το έδαφος, τόσο δυσκολεύει η ανάπτυξη του φυτού. Το αποτέλεσμα είναι να παράγονται λίγοι και μικροί καρποί που συνήθως έχουν μαλακή σάρκα χωρίς ιδιαίτερο άρωμα.
Οι φράουλες που αναπτύσσονται σε ασβεστώδη εδάφη, εμφανίζουν πολύ εύκολα κίτρινα φύλλα. Ο λόγος είναι πως το ασβέστιο εμποδίζει την απορρόφηση σιδήρου από τα φυτά, με αποτέλεσμα να παρατηρείται τροφοπενία σιδήρου.
Κείμενο: Έφη Νυδριώτη, Γεωπόνος ΓΠΑ, M.Sc.
Το διαβάσαμε στο .gardenguide.gr