Η έλξη που νιώθουν πολλά έντομα για το φως αποδεικνύεται συχνά θανάσιμη. Κι όμως, οι νυχτοπεταλούδες των πόλεων εξελίσσονται να αποφεύγουν την παγίδα, επιβεβαιώνει πείραμα στην Ελβετία.

Η αλλαγή της συμπεριφοράς των εντόμων είναι ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα της εξελικτικής πίεσης που δέχονται -οι μυριάδες νυχτοπεταλούδες που σκοτώνονται πέφτοντας σε λάμπες είναι λογικό να αποκτούν λιγότερους απογόνους από τα άτομα του είδους τους που τυχαίνει να γεννηθούν με μικρότερη έλξη προς τις φωτεινές πηγές.

Για να επιβεβαιώσουν αυτήν την πρόβλεψη, εντομολόγοι του Πανεπιστημίου της Βασιλείας συνέλεξαν 1.048 προνύμφες της ευρωπαϊκής νυχτοπεταλούδας Yponomeuta cagnagella. Οι 320 από αυτές προέρχονταν από περιοχές χωρίς φωτορύπανση, ενώ οι υπόλοιπες από ημιαστικές περιοχές.

Οι προνύμφες παρέμειναν στο εργαστήριο, με 16 ώρες φωτός και 8 ώρες σκοταδιού την ημέρα, μέχρι να φτάσουν στο στάδιο του ενήλικου ατόμου. Δύο μέρες μετά την ενηλικίωσή τους, τα έντομα απελευθερώθηκαν σε έναν θάλαμο με μια λάμπα φθορισμού στη μία πλευρά.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Biology Letters, οι νυχτοπεταλούδες από περιοχές με φωτορύπανση παρουσίασαν μείωση κατά 30% στην τάση να πετούν προς το φως, ένδειξη ότι το είδος εξελίσσεται να αποφεύγει τον τεχνητό φωτισμό.

Η προσαρμογή αυτή θα πρέπει να βελτιώνει την αναπαραγωγική επιτυχία των νυχτοπεταλούδων στην πόλη, σύμφωνα όμως με τους ερευνητές είναι πιθανό να περιορίζει και τις πτήσεις γενικά.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Το διαβάσαμε στο: In.gr