Λίγα ψάρια συναγωνίζονται σε ομορφιά και μεγαλοπρέπεια το λιονταρόψαρο... (Pterois miles). Μια ομορφιά όμως που κρύβει μια θανάσιμη απειλή για τα θαλάσσια οικοσυστήματα της χώρας μας.

Μέχρι τώρα η πιο γνωστή άφιξη «επικίνδυνου» ψαριού στη χώρα μας, ήταν αυτή του λαγοκέφαλου που έχει κατακλύσει τις νότιες θάλασσές μας. Ιδιαίτερα τοξικό αν φαγωθεί, ο λαγοκέφαλος, ευθύνεται ήδη για δηλητηριάσεις στο Ισραήλ και στον Λίβανο.

Τίποτε όμως, μέχρι τώρα, δεν μας έχει προετοιμάσει για τον ερχομό, το περασμένο καλοκαίρι, του απόλυτου εισβολέα, του λιονταρόψαρου. Το λιονταρόψαρο είναι, από κάθε σκοπιά, ένα ιδιαίτερο ψάρι.

Το επιστημονικό του όνομα, Pterois miles, προέρχεται από το ελληνικό «πτερόν» και αναφέρεται στα μακριά του πτερύγια που μοιάζουν με φτερά και το λατινικό «miles» που σημαίνει στρατιώτης και σχετίζεται τόσο με τη συμπεριφορά όσο και με τη φυσική του «πανοπλία».

Το μέγεθός του κυμαίνεται από 15 έως 35 εκατοστά και συγγενεύει με τη δικιά μας σκορπίνα, καθώς ανήκει στην ίδια οικογένεια, τις Σκορπινίδες.

Τα πτερύγια
Τα μεγάλα του πτερύγια διαθέτουν ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια στη φύση, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατο. 'Οπως και οι συγγενικές σκορπίνες, ζει κυρίως σε βραχώδεις βυθούς, σε σχετικά ρηχά νερά μέχρι και τα 60 μέτρα, συνήθως όμως από τα 3 έως τα 20 μέτρα.
Πρόκειται για ένα αδηφάγο ψάρι που τρώει ό,τι ζει κοντά σε βράχια και διαθέτει την ικανότητα να φάει 30 φορές το μέγεθος του στομαχιού του. Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι μπορεί να μειώσει την παρουσία μικρών ψαριών σε έναν ύφαλο κατά 90% μέσα σε μόλις 5 εβδομάδες.
Επιπροσθέτως είναι ένα από τα πλέον ταχέως αναπτυσσόμενα είδη, καθώς ένα θηλυκό μπορεί μέσα σε έναν χρόνο να παράγει δύο εκατομμύρια αβγά σε επαναλαμβανόμενες γέννες, κάθε τέσσερις ημέρες.
Το λιονταρόψαρο είναι είδος που ζει σε όλο τον Ινδικό Ωκεανό, από την Ινδονησία και τη Νότια Αφρική μέχρι και την Ερυθρά Θάλασσα.
Από την τελευταία και μέσω της Διώρυγας του Σουέζ βρέθηκε και στη Μεσόγειο, με την πρώτη αναφορά να έρχεται από το 1991 και τις ακτές του Ισραήλ. Από τότε το λιονταρόψαρο έχει εγκατασταθεί σε όλη την ανατολική Μεσόγειο από την Αίγυπτο μέχρι και τη νότια Τουρκία. Φέτος το καλοκαίρι, στο Διαδίκτυο, παρέλασαν φωτογραφίες του είδους από τα νερά της Κύπρου.
Τον περασμένο Ιούλιο καταγράφηκε η παρουσία του στις ανατολικές ακτές της Ρόδου, με δύο επιβεβαιωμένες αναφορές μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι οι επιστήμονες περίμεναν την άφιξή του και στις θάλασσές μας καθώς είναι είδος που μπορεί να επιβιώσει και σε πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες από αυτές που επικρατούν στην Ερυθρά Θάλασσα, μέχρι και στους 100C.

Επιθετικό
Έχει παρατηρηθεί ότι όταν ενοχλείται από καταδύτες, ανοίγει διάπλατα τα πτερύγιά του και κάνει βίαιες κινήσεις επίθεσης.
Το δηλητήριό του παύει να είναι ενεργό εφόσον το ψάρι θανατωθεί. Ποτέ δεν το πιάνουμε με τα χέρια αν έχει πιαστεί σε δίχτυ ή πετονιά. Εχει αποδειχθεί ότι η εισβολή του σε νέες περιοχές έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα, τόσο στην αλλοίωση της οικολογίας των οικοσυστημάτων όσο και στην οικονομία της αλιείας.

ΑΠΕΙΛΗ
• To λιονταρόψαρο θεωρείται «λεσεψιανός μετανάστης». Ο Γάλλος Φερδινάνδος ντε Λεσέψ ήταν ο μηχανικός που κατασκεύασε τη Διώρυγα του Σουέζ. Η νέα δίοδος επέτρεψε σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου που ζούσανε στην Ερυθρά και στον Ινδικό να «κατακτήσουν» τη Μεσόγειο.
• Το λιονταρόψαρο θεωρείται παγκοσμίως ένα από τα νοστιμότερα ψάρια.
• Εδώ και δεκαετίες η Καραϊβική έχει γεμίσει με λιονταρόψαρα, εκτοπίζοντας πολλά ενδημικά είδη.
• Σήμερα η εποίκιση του είδους στις θάλασσές μας βρίσκεται στην αρχή της και έτσι τα μέτρα που μπορεί να παρθούν μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα.

Το διαβάσαμε στο: tro-ma-ktiko.gr