Το παλέουρο ή παλιούρι ή πάλιουρας ή τσαλί (Paliurus Spina-Christi, Jerusalem thorn, Christ’s thorn), είναι είδος φυλλοβόλου ακανθώδους θάμνου της οικογένειας των Ραμνοειδών (Rhamnaceae), που ευδοκιμεί στην περιοχή της Μεσογείου, νοτιοδυτικά αυτής και στην Κεντρική Ασία, από την Ισπανία και το Μαρόκο ως το Ιράν και το Τατζικιστάν.
Ονομάζεται και «αγκάθι του Χριστού» επειδή σύμφωνα με τη θρησκευτική μας παράδοση, το αγκάθινο στεφάνι του Ιησού πριν από τη Σταύρωση φτιάχτηκε με τα κλαδιά του και για την εν λόγω χρήση του στη σκηνή διαπόμπευσης γίνεται σε τρία από τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Τα αγκάθια του θάμνου διατάσσονται σε ζεύγη, με το ένα αγκάθι να είναι ευθύ και διεισδυτικό και το άλλο να έχει το σχήμα άγκιστρου έτσι ώστε να παγιδεύει το «θύμα». Η ιδιαίτερη αυτή, ακανθώδης και πυκνή διάταξη των κλάδων του θάμνου το καθιστούν ιδανικό για την περίφραξη εξωτερικών χώρων. Η ονομασία παλιούρι καθώς και ο αντίστοιχος λατινικός όρος, είναι μάλλον άγνωστης ετυμολογίας. Η ονομασία τσαλί φαίνεται να είναι τουρκικής προελεύσεως τουρκ. λ. cali = βάτος.
Ιδιότητες:
Ως φαρμακευτικό βότανο (medicinal plant), χρησιμοποιείται κυρίως ο καρπός του θάμνου ο οποίος περιέχει αλκαλοειδή και ταννίνες και εκτιμάται, ως επί το πλείστον, για τις αντιφλεγμονώδεις και αντισηπτικές, αντισπασμωδικές, αποχρεμπτικές, στυπτικές και διουρητικές του ικανότητες. Ο Γαληνός το συνέστηνε για τους λίθους της ουροδόχου κύστεως. Το αφέψημα αποξηραμένου φρούτου (1 κ σούπας/500ml νερό, βράζουμε για 10 λεπτά και σουρώνουμε) καταναλώνεται για το βήχα, το άσθμα, τη διάρροια, την υπέρταση, τον καθαρισμό του αίματος σε φλεγμονές. Συνδυάζεται άψογα με τον κοινό λιναρόσπορο (Linum), το τίλιο (Tília cordáta), την πριμούλα (Prímula véris), το πεντάνευρο (Plantágo major), τη σάλβια (Salvia officinalis), την άγρια μολόχα (Malva sylvestris) σε περιπτώσεις άσθματος και (οξείας) βρογχίτιδας. Θεωρείται ότι έχει καθαρκτική δράση στο παχύ έντερο, ενώ καταπολεμά την παραμορφωτική αρθρίτιδα – γι αυτό και καταναλώνεται συχνά από ηλικιωμένους. Εξωτερικά φαίνεται να βοηθά ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση εστιών εκζέματος χάρη στην αντιφλεγμονώδη δράση του.
Το Παλιούρι και το μέλι του
Ως ανοιξιάτικο σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό το παλιούρι, ανθίζει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαΐου, και δίνει πολύ μέλι. Όμως η μικρή διάρκεια της ανθοφορίας του παλιουριού (περίπου 2 εβδομάδες) δεν μας επιτρέπει να πάρουμε αυτούσιο μέλι παλιουριού.
Είναι όμως πολύ χρήσιμη η ανθοφορία του γιατί επιτρέπει στα μελίσσια να ολοκληρώσουν το γέμισμα των κηρηθρών τους που τις έχουν ξεκινήσει ήδη από ανθοφορίες που προηγούνται του παλιουριού.
Όταν ανοίξει το παλιούρι, οι μέλισσες πέφτουν πάνω του. Δεν ασχολούνται πολύ πλέον με τις υπόλοιπες ανθοφορίες, μιας και το παλιούρι δίνει πολύ και καλής ποιότητας νέκταρ. Τότε ακούς να βουίζουν σμήνη ολόκληρα πάνω στα παλιούρια.
Επιπλέον οι βασίλισσες που βγαίνουν κατά την διάρκεια της ανθοφορίας του παλιουριού είναι εξαιρετικές. Όμως το παλιούρι είναι και πολύ ευαίσθητο.
Δεν θέλει ούτε δυνατούς ανέμους, ούτε βροχή κατά την διάρκεια της ανθοφορίας του. Αν συμβεί αυτό τότε βλέπουμε ότι τα άνθη του μαυρίζουν και μοιάζουν σαν να μαραίνονται.
Πηγή:www.ellinikabaharika.gr και www.melissocosmos.com
