Αν και δεν καλλιεργείται ακόμα συστηματικά στη χώρα μας, το φραγκόσυκο υπόσχεται υψηλά έσοδα, χωρίς να απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Μια εναλλακτική καλλιέργεια που μπορεί να αξιοποιήσει φτωχά εδάφη αποτελεί η γνωστή φραγκοσυκιά, η εκμετάλλευση της οποίας μπορεί να προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη.
Στην Ελλάδα η φραγκοσυκιά, ακόμη δεν καλλιεργείται συστηματικά και συναντώνται μόνο αυτοφυή δένδρα διάσπαρτα σε περιοχές της νότιας και νησιωτικής Ελλάδας, όπου το κλίμα είναι κυρίως ξηροθερμικό. Ωστόσο θα μπορούσε να αποτελέσει μία εναλλακτική καλλιέργεια για πολλά μέρη της χώρας μας, με πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα. Μάλιστα έχει ενταχθεί στις προωθούμενες καλλιέργειες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στους νομούς της Κρήτης αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος με ανάλογο κλίμα, όπως είναι οι νομοί Λακωνίας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Ηλείας, Πειραιώς (Τροιζηνία, Κύθηρα και Πόρο), Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Σάμου και Ευβοίας. Η μερίδα του λέοντος στις εξαγωγές φραγκόσυκων ανήκει σε γειτονικές χώρες, όπως η Ιταλία, η Τυνησία, η Αλγερία που καλλιεργούν τα φραγκόσυκα σε μεγάλες εκτάσεις. Σήμερα παγκοσμίως οι εξαγωγές του φραγκόσυκου φτάνουν τους 25.000 τόνους.
Το φραγκόσυκο προέρχεται από το Μεξικό. Στην Ευρώπη ήρθε από Ισπανούς θαλασσοπόρους το 1.500 μ.Χ. Στις χώρες της Μεσογείου διαδόθηκε ταχύτατα σε σημείο τέτοιο ώστε να αποτελεί ένα βασικό στοιχείο του μεσογειακού τοπίου. Το φραγκόσυκο σήμερα καλλιεργείται συστηματικά στο Μεξικό, στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στις ΗΠΑ, στην Τυνησία, στη Χιλή, στη Ν. Αφρική, στο Ισραήλ, στην Τουρκία, στην Ιταλία κ.λπ.
Η φραγκοσυκιά φύεται σε ξηρά ή άνυδρα εδάφη. Είναι, δηλαδή, ξηροφυτικό είδος. Μπορεί να επιβιώσει σε παρατεταμένες περιόδους ανομβρίας. Η προσαρμογή αυτή οφείλεται στη δυνατότητα που έχει να αποθηκεύει νερό στους ιστούς της. Από την επεξεργασία των καρπών του παράγονται πολλά προϊόντα διατροφής, όπως είναι γλυκά, μαρμελάδες, κομπόστες, καλλυντικά, οινοπνευματώδη ποτά κ.λπ.
Επίσης οι βλαστοί του φραγκόσυκου, μαζί με τους καρπούς ή τα υποπροϊόντα της μεταποίησης, αφού απομακρυνθούν τα αγκάθια χρησιμοποιούνται στην κτηνοτροφία ως ζωοτροφή, επειδή είναι πολύ θρεπτικοί. Αποδίδει περίπου 30 τόνους κλαδόφυλλων το στρέμμα. Η φραγκοσυκιά είναι φυτό που δεν έχει εχθρούς, με αποτέλεσμα το κόστος καλλιέργειας να είναι πολύ χαμηλό, ενώ απαιτεί θερμό κλίμα με καλή έκθεση στο ηλιακό φως
Το φραγκόσυκο απαιτεί κλίμα θερμό και μία καλή έκθεση στο ηλιακό φως. Το κλίμα που είναι πιο ευνοϊκό είναι το υποτροπικό, ημίξηρο, που χαρακτηρίζεται από μακράς διάρκειας ξηρά καλοκαίρια και από περιόδους βροχοπτώσεων το φθινόπωρο και τον χειμώνα, αλλά και από μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας.
Ικανοποιητικές αποδόσεις από την καλλιέργεια φραγκοσυκιάς
Στην Ελλάδα το συναντάμε σε πολλές παραθαλάσσιες και νότιες περιοχές ως ημιαυτοφυές φυτό και πολλές φορές ως αυτοφυές. Το έδαφος που είναι καταλληλότερο για την καλλιέργειά του είναι το μέσης συστάσεως που έχει καλή στράγγιση. Δεν έχει ιδιαίτερη προτίμηση στο έδαφος, αρκεί αυτό να μην είναι υγρό και να στραγγίζει καλά. Μπορεί να αναπτυχθεί σε πετρώδεις, αμμώδεις ή ξηρές τοποθεσίες, σε αβαθή εδάφη ή μετρίου βάθους, φτωχά σε οργανική ύλη, ακόμη και πλαγιές όπου άλλη καλλιέργεια είναι δύσκολη έως αδύνατη. Στα αργιλώδη και ασβεστώδη εδάφη ευδοκιμεί λιγότερο απ' όσο στα μέσης συστάσεως. Η ανάπτυξή της σε βραχώδη εδάφη επιτυγχάνεται χάριν του ισχυρού συστήματος ριζών το οποίο διαθέτει και σταδιακά προκαλεί διάσπαση και αποσάθρωση αυτών.
Η συγκομιδή των καρπών αρχίζει από τα τέλη Αυγούστου για τους καρπούς της πρώτης άνθισης και από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο για τους καρπούς της δεύτερης άνθισης. Η συγκομιδή γίνεται με κοπή των καρπών. Στη συνέχεια γίνεται απομάκρυνση των αγκαθιών, ώστε να διατεθούν στο εμπόριο με τον χαρακτηρισμό «χωρίς αγκάθια» ώστε να έχουν υψηλότερες τιμές.
Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται με σπόρους αλλά και με μοσχεύματα που προέρχονται από βλαστούς ηλικίας ενός ή δύο ετών. Πολλαπλασιάζεται δύσκολα με σπέρματα, ευκολότερα όμως με μοσχεύματα. Ο πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα γίνεται με κομμάτια των βλαστών, που αφήνονται μερικές ημέρες επάνω στο χώμα στην ύπαιθρο, ώστε να επουλωθεί η τομή του βλαστού και κατόπιν φυτεύονται στον αγρό για να αποκτήσουν ρίζες. Αν η φύτευση γίνει τον χειμώνα, φυτεύεται ο βλαστός κατακόρυφα στο χώμα, κατά τρόπο ώστε ο μισός να είναι μέσα στο χώμα και ο μισός έξω. Αν η φύτευση γίνει το καλοκαίρι, αφήνεται ένας βλαστός στην επιφάνεια του εδάφους σε οριζόντια θέση. Από το κάτω μέρος του βλαστού εξέρχονται έπειτα από λίγες ημέρες μικρές ρίζες. Στη συνέχεια φυτεύονται στο χώμα, κατακόρυφα τουλάχιστον μέχρι το μέσον τους και έτσι θα έχομε ένα νέο φυτό. Επειτα από 6 μήνες γίνεται η φύτευση των μοσχευμάτων στον αγρό.
Καλλιεργητικές εργασίες
Η εγκατάσταση της φυτείας προϋποθέτει την ισοπέδωση του εδάφους, του φρεζαρίσματος και της βασικής λίπανσης. Ο αριθμός των φυτών που φυτεύονται είναι 40 φυτά το στρέμμα. Τα φυτά που έχουν παραχθεί από μοσχεύματα, φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 5 μέτρα. Οι αποστάσεις των φυτών επάνω σε κάθε γραμμή είναι 5 μέτρα φυτό από φυτό, ώστε να διευκολύνονται οι διάφορες καλλιεργητικές εργασίες. Οι καλλιεργητικές αυτές εργασίες είναι το κλάδεμα, η απομάκρυνση των πρώτων ανθέων, η απομάκρυνση των ανώριμων καρπών, η συγκομιδή κ.λπ. Οι εργασίες αυτές γίνονται την περίοδο Μαΐου - Ιουνίου.
Τα φραγκόσυκα πρέπει να δέχονται το κατάλληλο κλάδεμα ώστε να απομακρύνονται οι βλαστοί που έχουν κακοσχηματισθεί ή φέρουν πληγές, ή έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται την άνοιξη ή στα τέλη του καλοκαιριού. Τα φραγκόσυκα απαιτούν την κατάλληλη λίπανση κυρίως σε φωσφόρο και κάλιο που θα πρέπει κατά προτίμηση να είναι οργανική.
Η μεταποίηση των καρπών
Χρησιμοποιείται από γλυκό και ποτό μέχρι... ζωοτροφή. Από γλυκά και φυσικές χρωστικές ουσίες, μέχρι ζωοτροφές και οινόπνευμα, παράγονται από το φραγκόσυκο. Στο Μεξικό, άλλωστε, από όπου και προέρχεται από τους καρπούς του φραγκόσυκου, παράγεται το γνωστό αλκοολούχο ποτό, η τεκίλα. Το φραγκόσυκο καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς του. Στο Μεξικό, πέρα από τους καρπούς, καλλιεργείται και για τους νεαρούς βλαστούς που καταναλώνονται σαν λαχανικό. Οι καρποί του χρησιμοποιούνται σαν φρούτο, αν και υπάρχει η δυσκολία της απομάκρυνσης των αγκαθιών. Οι καρποί, όπως και τα άνθη, έχουν μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C που υπολογίζεται στο 0,04% του χυμού. Επίσης περιέχει ένα σάκχαρο που δεν κρυσταλλώνει.
Ποικιλίες
Τα είδη του καλλιεργούμενου φραγκόσυκου είναι τρία. Το κίτρινο (Sulfarina), το λευκό (Muscaredda ) και το κόκκινο (Sanguigna ). Στην Ιταλία το είδος που έχει τη μεγαλύτερη διάδοση είναι η Sulfarina, λόγω της μεγαλύτερης παραγωγικότητας που δείχνει στα εντατικά συστήματα καλλιέργειας. Η τάση σήμερα είναι όμως η καλλιέργεια και των τριών ειδών, ώστε να υπάρχει στην αγορά ένα προϊόν που να χαρακτηρίζεται από καρπούς με διάφορα χρώματα. Μερικές ποικιλίες που καλλιεργούνται στις χώρες της Μεσογείου και οι οποίες έχουν καλή γεύση και δεν έχουν αγκάθια
Τα οφέλη στην υγεία
Το φραγκόσυκο θεωρείται ότι έχει επουλωτικές και αντιγηραντικές ιδιότητες. Χρησιμοποιείται στην παραγωγή αλοιφών ημέρας μετά την ηλιοθεραπεία, σαν αντιρυτιδικές κρέμες. Από τους σπόρους των φραγκόσυκων παράγεται έλαιο που είναι πλούσιο σε βιταμίνες, ανόργανα άλατα, πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, αλλά και αντιοξειδωτικούς παράγοντες που ενεργούν εναντίον της γήρανσης του δέρματος. Το έλαιο αυτό ενυδατώνει, διατρέφει και μαλακώνει το δέρμα. Το λάδι από τους σπόρους της φραγκοσυκιάς είναι ένα φυτικό λάδι που λαμβάνεται με πίεση εν ψυχρώ από τους σπόρους των φραγκόσυκων.
Διαβάστε περισσότερα για την φραγκοσυκιά
Πηγή:agrotikabook
