Ο αμάρανθος έχει καταγωγή από τη Νότια Αμερική, αλλά πήρε την ονομασία του από την ελληνική γλώσσα και σημαίνει το λουλούδι που ποτέ δε μαραίνεται. Οι Αζτέκοι και οι Ίνκας χρησιμοποιούσαν τους καρπούς του ως βασικό υλικό στη διατροφή τους, τον μαγείρευαν, για παράδειγμα, σε χυλό, τους σπόρους του τους έκαναν αλεύρι και έφτιαχναν ψωμί ή παρασκεύαζαν κάποιο είδος μπίρας. Φυσικά δεν εκμεταλλεύονταν μόνο τους καρπούς του, αλλά κατανάλωναν και τα φύλλα του φυτού, η γεύση των οποίων θυμίζει σπανάκι, καθώς και τα άνθη του, τα οποία είναι κόκκινα. Με λίγα λόγια, τίποτα δεν άφηναν να πάει χαμένο από τον αμάρανθο. Γιατί όχι κι εμείς;

Πώς τον μαγειρεύουμε

Ανακαλύψαμε ότι o αμάρανθος μπορεί να ψηθεί, να βράσει, να προστεθεί σε άλλα πιάτα, αφού είναι αρκετά ευέλικτο υλικό. Εδώ είναι μερικοί τρόποι:

• Ως δημητριακό πρωινού. Τον αφήνουμε να σιγοβράσει. Δίνει μία ευχάριστη γλυκιά γεύση, ενώ χυλώνει το πρωινό μας. Χρησιμοποιούμε μια αναλογία από 1 1/2 φλυτζάνια υγρού προς 1/2 φλιτζάνι αμάρανθου. Ρίχνουμε τον αμάρανθο και το νερό ή χυμό μήλου σε μια μικρή κατσαρόλα. Μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε χωρίς καπάκι, έτσι, ακάλυπτα, μέχρι να απορροφηθεί το νερό, για περίπου 20 λεπτά. Προσθέτουμε φρούτα, ξηρούς καρπούς, κανέλα και έχουμε ένα σούπερ πρωινό χωρίς γλουτένη, γεμάτο πρωτεΐνη και άλλα θρεπτικά συστατικά.

• Ως σνακ. Σε ένα ζεστό αντικολλητικό τηγάνι ρίχνουμε μια κουταλιά της σούπας σπόρους αμάρανθου, ανακατεύουμε μέχρι οι σπόροι να ανοίξουν. Τρώγονται ως σνακ ή τους ρίχνουμε από πάνω σε σούπες, σε σαλάτες και σε πιάτα λαχανικών. Έχουμε επίσης ακούσει ότι οι σπόροι αμάρανθου μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέσα σε ψωμί, αλλά δεν το έχουμε δοκιμάσει ακόμη. Πάντως με το αλεύρι του, που είναι φυσικά χωρίς γλουτένη (προσθέτοντας και κάποιο άλλο είδος αλευριού), μπορείτε να κάνετε σπιτικό ψωμί ή πιτούλες ή τηγανίτες. Έχετε υπόψη σας ότι το αλεύρι του χρησιμοποιείται σε όσες συνταγές δεν χρειάζονται “φούσκωμα».

Το διαβάσαμε στο olasimera.gr