Ποιός δεν γνωρίζει το φυτό της φωτογραφίας; Όλοι το γνωρίζουμε αλλά ποιό είναι το κανονικό του όνομα; Μπουκαμβίλια, βουκαμβίλια ή μπουγκανβίλια; Ακόμη και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο διορθωτής κειμένου υπογραμμίζει με κόκκινο την μπουγκανβίλια, θεωρώντας τα άλλα δύο σωστά. Όμως το φυτό ονομάστηκε έτσι για να τιμηθεί ένας Γάλλος εξερευνητής ο Luis Antoine de Bougainville (1729 - 1811), όταν ένας συνταξιδιώτης του, ο Philippe Commerson, ανακάλυψε το πανέμορφο αναρριχώμενο το 1790 στη Βραζιλία. Ο εξερευνητής δεν ονομάζονταν Vougainville αλλά Bougainville, όμως μάλλον οι φθόγγοι «μπου» και «γκ» ακούγονταν πολύ άσχημοι στα αυτιά των Ελλήνων στα τέλη του 19ου αιώνα και έτσι τους άλλαξαν.
Παλιότερα είχε πέσει στα χέρια μου ένας τόμος της Ιστορίας του Πελλοπονησιακού Πολέμου του Θουκιδίδη. Στην έκδοση αυτή στην αριστερή σελίδα βρίσκονταν το αρχαίο κείμενο και στη δεξιά, η μετάφραση στα νέα ελληνικά. Με έκπληξη είδα στο αρχαίο κείμενο το τοπωνύμιο «Αμπρακία» να μεταφράζεται σε, «Αμβρακία». Σκέφτηκα ότι αφού το καλοκαίρι πηγαίνουμε για «μπάνιο» και όχι για «βάνιο», μάλλον θα μπορούσαμε να λέμε και την μπουγκανβίλια με το σωστό της όνομα.
Φύτευση
Φυτά που είναι σε γλάστρα, μπορούν να φυτευτούν στο χώμα ή να μεταφυτευτούν σε άλλη γλάστρα όλο το χρόνο. Καλό είναι όμως να αποφύγουμε τις περιόδους που έχει πολύ κρύο ή πολύ ζέστη. Ειδικά τα φυλλοβόλα, τέτοιο είναι η και μπουγκανβίλια, μπορούμε να τα φυτέψουμε πολύ νωρίς την άνοιξη ή στο τέλος του χειμώνα όταν ακόμη τα φυτά είναι σε λήθαργο.
Αυτά ισχύουν για όλα τα φυτά, η μπουγκανβίλια όμως έχει μία ιδιαιτερότητα: πρέπει να τη βγάλουμε με μεγάλη προσοχή απ' την παλιά γλάστρα, προσέχοντας να μη σπάσει η μπάλα του χώματος και κινδυνεύσει έτσι η κεντρική ρίζα του φυτού. Αν το φυτό είναι σε λήθαργο κινδυνεύει λιγότερο, γι΄αυτό το λόγο προτιμούμε τη φύτευση νωρίς το χειμώνα.
Το κλάδεμα
Αυτό το φυτό έχει ένα ζήτημα με το όνομά του ... Οι περισσότεροι τη λένε, μπουκαμβίλια ή και βουκαμβίλια. Μάλλον αυτές οι ονομασίες τους φαίνονται πιο εξευγενισμένες από το βάρβαρο, μπουγκανβίλια. Πάντως τα αγκάθια της δεν είναι καθόλου εξευγενισμένα αλλά άγρια και αιχμηρά. Η παρουσία τους είναι μεγαλύτερη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει όποιος πάει να την κλαδέψει. Γι' αυτό ακονίστε το κλαδευτήρι και βάλτε γάντια πριν ξεκινήστε. Προσωπικά μιλώντας (επειδή ξέρω ότι είμαι μάλλον άτσαλος), βάζω και ένα καπέλλο στο κεφάλι μου και αν δεν είχα έτσι κι αλλιώς γυαλιά, θα έβαζα και κάτι για να προστατεύσω τα μάτια μου.
Μετά, με το κλαδευτήρι κόβουμε όποιο κλαδί έχει ανεπιθύμητη κατεύθυνση. Το βασικό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι λίγο πιο κάτω από εκεί που κόβουμε ένα κλαδί θα εμφανιστούν καινούργια. Αυτά θα αντικαταστήσουν ό,τι έφυγε και το καλοκαίρι θα γεμίσουν άνθη.
Άρα άν έχουμε μια μπουγκανβίλια που «σκαρφαλώνει» πάνω σε έναν τοίχο δεν θα την κλαδέψουμε χαμηλά, γιατί θα αδειάσει από κλαδιά ο τοίχος, ενώ εμείς θέλουμε αυτά να μακρύνουν περισσότερο. Θα κόψουμε μόνον ό,τι ξεφεύγει από το γενικό σχήμα.
Αν η μπουγκανβίλια μας καλύπτει μια μικρή πέργκολα, τότε θέλουμε να πυκνώσει η φυλλωσιά της και γι' αυτό θα κόψουμε τα κλαδιά της σε τέτοιο ύψος ώστε τα νέα κλαδιά που θα εμφανιστούν να γεμίσουν την επιφάνεια της πέργκολας.
Το διαβάσαμε στο taxiarxi.blogspot.gr
