Μετά τα άνυδρα λαχανικά που φύτευαν οι παππούδες μας, ήλθε η ώρα για τους άνυδρους ανθόκηπους.  Μέσα από τη δημιουργία ενός άνυδρου μεσογειακού ανθόκηπου αποδεικνύουμε έμπρακτα το σεβασμό μας για το περιβάλλον, συντελούμε στην ορθολογική διαχείριση του νερού και προωθούμε την αναπαραγωγή της ντόπιας χλωρίδας.

Φυτεύουμε σε λίγο μεγαλύτερο βάθος, κατά τους φθινοπωρινούς μήνες για να εκμεταλλευθούμε τις χειμωνιάτικες βροχές και επιλέγουμε μικρά φυτά για να είναι πιο ευπροσάρμοστα και ανθεκτικά στο στρες της μεταφύτευσης. Παράλληλα, για να μειωθεί η επιφανειακή εξάτμιση του νερού, πραγματοποιούμε εδαφοκάλυψη με οργανικά υλικά (πευκόφλουδα ή τεμαχισμένα ξερά κλαδιά) ή ανόργανα υλικά (χαλίκι, βότσαλο).

Ξεχνάμε τα ξενόφερτα υδρόφιλα φυτά και επιλέγουμε ξηρικά φυτά της μεσογειακής χλωρίδας. Επιλέγουμε παχύφυτα με σαρκώδες φύλλωμα, όπως ο αθάνατος, η αλόη, η φραγκοσυκιά, αρωματικά φυτά  με χνουδωτά φύλλα όπως η λεβάντα, η αρμπαρόριζα, το δεντρολίβανο, η ρίγανη, ο δίκταμος, ξηροφυτικούς θάμνους όπως ο σχίνος, η λαδανιά, ο ελαίαγνος και δέντρα όπως η ελιά, η κουτσουπιά, η χαρουπιά. Φυτέψτε άνυδρο ανθόκηπο λοιπόν για να μην πούμε το νερό-νεράκι!

Πηγή:http://www.geoponikiagora.gr