Σέλερι - Σέλινον το βαρύοσμον (Apium graveolens). Ιθαγενές φυτό της οικογένειας των Σελινοειδών. Υπάρχουν 2 βασικές ποικιλίες σέλινου: Η μία (var. rapaceum) με μεγάλη σαρκώδη ρίζα τη γνωστή σελινόριζα, που καλλιεργείται για αυτήν και τρώγεται ωμή, σαλάτα, σε σούπες και μαγειρεμένη με διάφορους συνδυασμούς· η δεύτερη (var. dulce), η πιο κλασσική, με σαρκώδεις μεγάλους μίσχους που καλλιεργείται για τα φύλλα της και τρώγεται με τον ίδιο τρόπο γίνεται τουρσί ή χρησιμοποιείται και ως καρύκευμα.Το σέλερι ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σέλινο, το μαϊντανό και το μάραθο. Το κοτσάνι του είναι λεπτό και τραγανό και χρησιμοποιείται κυρίως σε σούπες και σαλάτες. Επίσης αποτελεί ένα από τα ευρέως χρησιμοποιούμενα βότανα στις κινεζικές εναλλακτικές θεραπείες.Τα σπόρια του χρησιμοποιούνται σε διάφορες σούπες και τουρσιά ως μπαχαρικό καθώς επίσης και στην αρωματοποιία.
Το άγριο σέλινο, ιθαγενές της Μεσογείου, ήταν σύμβολο της ζωής και της γονιμότητας για τους αρχαίους Έλληνες. Η πόλη της Σικελίας της Μεγάλης Ελλάδας ονομαζόταν Σελινούντας λόγω του άγριου σέλινου που υπήρχε εκεί σε αφθονία. Οι αρχαίοι Έλληνες μάγειροι χρησιμοποιούσαν το άγριο σέλινο για εξισορρόπηση της δυνατής γεύσης των ξιδάτων πιάτων. Το βύθιζαν, επίσης, μέσα σε κρασί για να απομακρύνουν τυχόν ανεπιθύμητες οσμές.Η πολύπλευρη χρήση του σέλερι είναι εντυπωσιακή. Για παράδειγμα, τον 16ο αιώνα, το χρησιμοποιούταν για την παρασκευή γλυκισμάτων. Σύμφωνα με τον Clifford Wright στο βιβλίο του «Μediterranean Vegetables» η Κύπρος εξήγε λευκό σέλερι κρυσταλλοποιημένο με ζάχαρη. Στην Χιλή, τα στελέχη του σέλερι μετατρέπονται σε παγωτό. Οι Κινέζοι χρησιμοποιούν από πολύ παλιά τα φύλλα του για να δώσουν γεύση στα φαγητά.

Εκτός όμως από την γεύση και την νοστιμιά που προσδίδει στα φαγητά, το σέλερι έχει και σημαντική διατροφική αξία, περιέχοντας ζωτικής σημασίας θρεπτικές ουσίες, όπως αμινοξέα, βόριο, ασβέστιο, φολικό οξύ, σίδηρο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορο, κάλιο, σελήνιο, ψευδάργυρο, βιταμίνη Α, αρκετές βιταμίνες του συμπλέγματος Β (Β1, Β2 και Β6), βιταμίνη C, βιταμίνη Κ και φυτικές ίνες, που έχουν τεράστια οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Καλλιέργεια:

Eίναι διετές φυτό με ύψος που φτάνει τα 0,3 με 0,9 εκατοστά. Xρειάζεται ήλιο και χώμα που κρατά την υγρασία χωρίς όμως να είναι μουσκεμένο. Φυτέψτε τους σπόρους από τον Απρίλιο έως το Μάιο σε βάθος από 0,5 έως 1,5 εκατοστά. Οι σπόροι του  είναι μικροσκοπικοί. Για να μπορέσετε να τους χειριστείτε, θα βοηθούσε να τους ανακατέψετε με λίγο στεγνό χώμα. Αυτή την τεχνική την χρησιμοποιούμε πάντα όταν έχουμε να χειριστούμε μικρούς σπόρους. Μαζέψτε πάντα μόνο τους εξωτερικούς βλαστούς ώστε να συνεχίσουν να αναπτύσσονται οι εσωτερικοί.

Διαβάστε επίσης: Σέλερι: ένα μοναδικό φυσικό φάρμακο

Πηγή: fysiognwsia.blogspot.gr