Ο Λυκίσκος (Humulus Lupulus), είναι ένα αναρριχητικό φυτό ιδιαίτερα διαδεδομένο στις εύκρατες περιοχές του Βόρειου ημισφαιρίου. Χρησιμοποιείται εκτενώς ως συστατικό στη παραγωγή μπύρας. Χρήσιμο τμήμα του φυτού είναι τα θηλυκά άνθη του.

Ο Πλίνιος τον 1ο αιώνα π.Χ το ανέφερε ως το φυτό που ανάμεσα στα Επιλόβια μεγαλώνει και μετά τα σκοτώνει όπως ο λύκος ανάμεσα στα πρόβατα. Έτσι πήρε το όνομα του στα λατινικά που σημαίνει μικρός λύκος, εξού και λυκίσκος στα Ελληνικά. Η χρησιμοποίηση του λυκίσκου στη μπύρα είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, μετά προφανώς ξεχάστηκε για αρκετό καιρό και τον Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε πάλι. Στη σύγχρονη ζυθοποίηση ο λυκίσκος πρώτο-χρησιμοποιήθηκε, από το 1200 και μετά.

Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεια ο Λυκισκος χρησιμοποιείται από τους ειδικούς κυρίως για την αντιμετώπιση διαταραχών του νευρικού και του πεπτικού συστήματος (συμπεριλαμβανομένης και της ανορεξίας). Έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια τείνουν στο συμπέρασμα πως η κατανάλωση Λυκίσκου επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα - δεν είναι ένα απλό μυοχαλαρωτικό (έχει και αυτή την ιδιότητα) όπως είχαν αρχικά υποστηρίξει κάποιοι ερευνητές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Λυκίσκος να θεωρείται αποτελεσματικός στην καταπολέμηση του άγχους, της υπερέντασης, της νευρικότητας, της κατάθλιψης και της αϋπνίας. Ουσιαστικά ο Λυκίσκος θεωρείται πως έχει έντονα ηρεμιστικές και υπνωτικές ιδιότητες. Αν και η παρουσία βαλεριανικού οξέως στα άνθη θεωρήθηκε αρχικά υπαίτια για τις παραπάνω ιδιότητες, η ανακάλυψη πρόσφατα της σύνθετης ουσίας 2-methyl-3-buten-2-ol έχει αλλάξει τα δεδομένα. Η συγκεκριμένη ουσία μοιάζει πολύ με το γνωστό υπνωτικό methylpentynol και σε κλινικές έρευνες δείχνει να έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα.

Όσο αφορά την επίδραση του Λυκίσκου στην αντιμετώπιση στομαχικών διαταραχών, αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στη σπασμολυτική του δράση. Σε πειράματα που έγιναν σε ζώα (guinea pig duodenum και rat uterus) η σπασμολυτική δράση του Λυκίσκου φαίνεται να ανταγωνίζεται εκείνη της Ατροπίνης. Πρόκειται για μυοχαλαρωτική δράση - γεγονός που εξηγεί την αποτελεσματικότητα του σε σπασμούς των εντέρων (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, νεύρωση του στομάχου, ασθένεια του Crohn). Επίσης ο Λυκίσκος είναι ιδιαίτερα πλούσιος σε πικρές ουσίες (5-30%). Δύο από αυτές (humulone και lupulone) θεωρείται πως διεγείρουν την όρεξη, αντιμετωπίζοντας έτσι (ως ένα βαθμό) τη πάθηση της ανορεξίας.

Ο Λυκίσκος είναι ένα από τα σημαντικότερα βότανα και έχει κάποιες ακόμη πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Θεωρείται πως είναι το βότανο που αντιμετωπίζει την πρόωρη εκσπερμάτιση καθώς τα οιστρογόνα (Phytoestrogen flavonoids) που περιέχει έχουν αναφροδισιακές ιδιότητες (λανθασμένα αναφέρεται ο Λυκίσκος σε κάποια συγγράμματα ως αφροδισιακό). Ο Λυκίσκος έχει ακόμη αντιβιοτικές ιδιότητες καθώς κάποιες από τις ουσίες που περιέχει (isohumulone και humulinic acid) προάγουν την καταπολέμηση των βακτηριδίων στον ανθρώπινο οργανισμό.

O Λυκίσκος περιέχει πληθώρα ενεργών συστατικών όπως αιθέρια έλαια (πάνω από 150 αρωματικές ουσίες), ταννίνες, φλαβονοειδή (kaempferol και quercetin mono- and diglycosides, xanthohumol και chalcones), ρητίνη (που περιέχει μεταξύ άλλων και βαλεριανικό οξύ), πικρές ουσίες (acylphloro-glucides, humulones, lupulones), φυτικά χρωστικά γλυκοζίδια (αστραλαγίνη, κουερσιτρίνη, ρουτίνη) και διάφορα αμινοξέα.

Για την προετοιμασία ροφήματος, προσθέστε 1-2 κουταλάκια των αποξηραμένων ανθών σε μία κούπα νερό που έχετε βράσει (3 φορές την ημέρα). Αν συνδυάζετε το Λυκίσκο με τη Βαλεριάνα (αϋπνία), τότε προετοιμάστε ένα ρόφημα (1 κουταλάκι από κάθε βότανο) μία ώρα πριν πάτε για ύπνο.

Τα βότανα είναι και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φάρμακα. Σας προτείνουμε να συμβουλεύεστε πάντοτε το γιατρό σας πριν από τη λήψη τους.

Πηγή:sensities