Οι Αιγύπτιοι την ονόμαζαν «φυτό της αθανασίας», ενώ ο θρύλος λέει πως υπήρξε το μυστικό ομορφιάς της Κλεοπάτρας και της Νεφερτίτης.

Ο λόγος για την αλόη, ένα σημαντικό φαρμακευτικό φυτό, το οποίο έρχεται να αποτελέσει μια ακόμη εναλλακτική λύση για όσους επιθυμούν να ξεφύγουν από τις παραδοσιακές καλλιέργειες, αν και απαιτεί μεγάλη αρχική επένδυση. Το φυτό άλλωστε έχει εγκλιματιστεί στη χώρα μας, όπου η καλλιέργειά του άρχισε μόλις τα τελευταία χρόνια, χάρη στις προσπάθειες μεμονωμένων παραγωγών.

Σύμφωνα με τη μελέτη της Διεύθυνσης Παραγωγής, Αξιοποίησης Προϊόντων Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, πρόκειται για ένα φυτό με μεγάλη ικανότητα προσαρμογής κι αυτός είναι ο λόγος που συναντάται σε διάφορα πλάτη και μήκη της γης. Απαιτείται περίοδος 4- 5 ετών για να φτάσει στο στάδιο της ωρίμανσης και παραμένει παραγωγικό για 3 έως 9 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, που φτάνει τα 12 χρόνια, μπορεί να παράγει περισσότερα από 80 φύλλα. Η αλόη χρησιμοποιείται ευρέως στην πρακτική βοτανοθεραπεία καθώς και σε φαρμακευτικά σκευάσματα φυτικής προέλευσης.

Αναλόγως της επεξεργασίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι και στη βιομηχανία τροφίμων και τη ζυθοποιία για την πικρή του γεύση. Ειδικότερα, η γέλη της αλόης που προέρχεται από κεντρικό τμήμα του φύλλου, έχει πολλαπλές φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για διάφορες δερματικές παθήσεις, ερεθισμούς, πληγές, καψίματα, εκδορές αλλά και ως συστατικό σε πολλά καλλυντικά για την ενίσχυση και βελτίωση του δέρματος. Τα φυτά μπορούν να δώσουν 16- 20 φύλλα τον χρόνο και με μια πυκνότητα της τάξης των 5.000 φυτών ανά στρέμμα, οι αποδόσεις σε γέλη ανέρχονται στους 18 τόνους.

Με βάση τα στοιχεία της μελέτης σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΗΠΑ παράγουν το 60- 65% της συνολικής παραγωγής, ακολουθούν οι χώρες της Λατινικής Αμερικής με 20- 25% και οι Αυστραλία, Κίνα και Ινδία με 10%.

Οι τιμές του νωπού προϊόντος είναι αρκετά ευμετάβλητες. Για την περίοδο 2008-2009, οι τιμές του νωπού προϊόντος κυμάνθηκαν στα 6- 16 δολάρια ανα τόνο, χωρίς ωστόσο, όπως επισημαίνεται, να είναι αντιπροσωπευτικές.

Η οικογένεια των αλοειδών στην οποία ανήκει η αλόη, περιλαμβανει περισσότερα από 450 είδη. Σχεδόν όλα θεωρούνται μη τοξικά, πλην ενός μικρού αριθμού που περιέχουν μια ουσία παρόμοια με το κώνειο.

Τα ονόματα Aloe Vera (αλόη η αληθινή) και Α. Barbadensis Mill., είναι τα πλέον συνηθισμένα κι αυτά που χρησιμοποιούνταν μέχρι πρόσφατα από τους ειδικούς. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί ως σωστότερη ονoμασία το Aloe Vera.

Η διάδοσή της στον δυτικό κόσμο και στην Αμερική οφείλεται κυρίως στους Ισπανούς, οι οποίοι τη φύτευαν στις αποικίες τους και τη χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση στομαχικών και εντερικών διαταραχών. Τον δρόμο για την ευρύτερη χρήση και διάδοση της αλόης, άνοιξε το 1959 ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.

Πηγή: econews.gr