Το βλίτο ή αλλιώς βλίτρον ή βλιταράκι όπως επίσης συναντιέται ακόμα και ως γλίντρος αποτελεί μια μικρό και θαμνώδες μονοετές φυτό το οποίο δεν ξεπερνάει σε ύψος τα 80 εκατοστά, αλλά όμως η θέση του στις βραστές καλοκαιρινές σαλάτες μας είναι ιδιαίτερη και ξεχωρίζει. Το βλίτο φυτρώνει μόνο του ή και σπέρνεται ανάμεσα στα άλλα κηπευτικά των καλοκαιρινών περιβολιών.
Η κύρια αιτία της καλλιέργειάς του είναι το φύλλωμά αλλά και οι σπόροι του. Το αυτοφυές κόκκινο βλίτο που λέγεται αλλιώς και αγριόβλιτο και διαθέτει πλατιά φύλλα είναι αρκετά εντυπωσιακό. Το κόκκινο βλίτο συνήθως δεν τρώγεται αλλά αφήνεται σε γλάστρες και σε άκρες από τα περιβόλια για διακοσμητικούς καθαρά λόγους. Η έντονη και ίσως και γλυφή και συνάμα και δροσερή γεύση του βλίτου μας αναγκάζει να το βράζουμε σε συνδυασμό με διάφορα άλλα λαχανικά.
Καλό είναι να αποφεύγουμε να καταναλώνουμε μεγάλες ποσότητες και ειδικά το ζουμί γιατί περιέχει ουσίες, μη ακριβώς προσδιορισθέντες ακόμη, που μπορεί να προκαλέσουν παροδική μείωση στη αντίληψη μας, εξ ου και ο χαρακτηρισμός « βλήτο» για κάποιους ανθρώπους. Ο χαρακτηρισμός «δεν τρώω κουτόχορτο», στο βλήτο αναφέρεται. Επίσης είναι τοξικό για πολλά ζώα όπως πρόβατα, γουρούνια κ.α.
Προσοχή!
Στην ίδια οικογένεια των σολανιδών (Solanaceae) ανήκουν τα δυο χόρτα που βλέπετε στις παρακάτω φωτογραφίες, ο τάτουλας και η αγριοντοματιά, τα οποία θέλουν πολλή προσοχή μια και είναι δηλητηριώδη και θα τα βρείτε στις ίδιες ακριβώς περιοχές που αναπτύσσεται και το βλήτο.
Αγριοντοματιά μικρή
Ο περίφημος τάτουλας
και εδώ στην φωτογραφία, αριστερά το βλήτο και δεξιά ο τάτουλας.
