Φυτό αναπτυσσόμενο σε υψος μέχρις 60 εκ. που το συναντούμε σε υγρές ορεινές βοσκές της Ελλάδος (Πελοπόννησο, Ιονίους νήσους). Έχει ρίζα κυλινδρική (ρίζωμα) λίγο πλατειά, σε πάχος δύο περίπου εκ. στριμένη, με χρώμα σκουρο γκρίζο εξωτερικά και κοκκινωπό εσωτερικά. Από το ρίζωμα βγαίνουν πολλές λεπτές ρίζες. Το στέλεχος είναι ευθύ, απλό, λείο, γραμμωτό. Τα φύλλα αντίθετα, πράσινα γυαλιστά και από κάτω ασπρειδερά. Είναι κυματώδη στις άκρες και μεγάλα μακρουλά μέ μακρύ μίσχο. Τα επάνω φύλλα είναι άμισχα σχεδόν καρδιόσχημα. Τα άνθη είναι υπέρυθρα μικρά και βγαίνουν τέλος ανοίξεως προς τό καλοκαίρι — σέ σχηματισμό στάχυος ακραίου, κυλινδρικού, σφικτού. Ο καρπός είναι «άχαίνιον» ωοειδής, τριγωνικός, μυτερός, λείος, γυαλιστός μΕ ενα μόνο σπόρο. Το φυτό τό συναντούμε και στήν Κεφαλληνία, Λακωνία. Χρησιμοποιείται η ρίζα του που συλλέγεται το χειμώνα.

Είναι στυπτικό, τονωτικό και γίνεται χρήση του γιά γαργαρισμούς θεραπευτικούς στις «άφθες» στους πόνους του στήθους και στίς περιπτώσεις στοματίτιδος. Τονώνει τα ούλα. Χρησιμοποιείται ώς τσάι (30-60 γρ. στο λίτρο νερό) καί με διάφορα φαρμακευτικά παρασκευάσματα. Χρησιμοποιείται ακόμη ο χυμός του ανακατωμένος με κρασί.

Χημικώς περιέχει: οξέα, ταννικό, γαλλικό, όξαλικό, και άμυλο.

Άλλο είδος Πολυγώνου τό πτηνόφιλο (P. aviculare) μέ τό κοινό όνομα ψηδόχορτο, τό συναντούμε σέ πολλά μέρη τής Ελλάδος. Μέ αυτό γίνονται φαρμακευτικά παρασκευάσματα (Herba polygoni) Πολλά άλλα είδη βρίσκονται στήν Ελλάδα μέ παραπλήσιες ιδιότητες.

Πηγή: www.diaita-express.com