Το χώρο που διαθέτουμε για λαχανόκηπο είναι σκόπιμο να τον χωρίσουμε σε τέσσερα τμήματα. Στο κάθε τμήμα καλλιεργούμε διαφορετικά λαχανικά, έτσι ώστε στην επόμενη καλλιεργητική περίοδο το ίδιο λαχανικό να καλλιεργηθεί σε διαφορετικό τμήμα. Αυτό εξασφαλίζει καλύτερη και πλουσιότερη παραγωγή, γιατί σε κάθε καλλιεργητική περίοδο τα λαχανικά μας αλλάζοντας έδαφος, αποφεύγουν τα παράσιτα (έντομα ή μικροοργανισμούς) που προσβάλλουν ένα συγκεκριμένο φυτό, και από την άλλη μεριά βρίσκουν στο έδαφος τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, που πολλές φορές είναι διαφορετικά για κάθε είδους φυτό.

Με την προϋπόθεση ότι το έδαφος είναι πλούσιο σε οργανική ουσία, στο τμήμα Α θα βάλουμε πατάτες. Η καλλιέργεια της πατάτας έχει σαν αποτέλεσμα να διατηρείται το έδαφος αφράτο και να μειωθούν τα πολυετή ζιζάνια. Από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιώντας μεγάλη ποσότητα κοπριάς ή λιπάσματος για τις πατάτες, θα χρειαστούμε μικρότερη ποσότητα για τις καλλιέργειες που θα ακολουθήσουν τις τρεις επόμενες καλλιεργητικές περιόδους, μέχρι να επιστρέψουμε στην καλλιέργεια της πατάτας στο τμήμα Α.

Μετά τις πατάτες, σ’ αυτό το κομμάτι θα καλλιεργήσουμε λαχανικά σαρκόριζα και κονδυλώδη. Αυτά αναπτύσσονται καλύτερα σε έδαφος που έχει λιπανθεί με κοπριά για προηγούμενη καλλιέργεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νωπή κοπριά επηρεάζει δυσμενώς το ριζικό τους σύστημα και τα κάνει να δίνουν ρίζα ακανόνιστη, όχι συμπαγή, και με πολλά μικρά ριζίδια (π.χ. καρότα, τεύτλα, ραπανάκια).

Μετά απ’ αυτά, θα καλλιεργήσουμε όσπρια (αρακά, φασόλια κ.α.). Αυτά έχουν την ιδιότητα να εμπλουτίζουν το έδαφος σε άζωτο (τα φυμάτια των ριζών τους έχουν την ικανότητα να εγκλωβίζουν το άζωτο μέσα στο έδαφος) και έτσι τα φυτά που θα ακολουθήσουν θα το εκμεταλλευτούν. Πριν ξανακαλλιεργήσουμε πατάτες, είναι σκόπιμο να βάλουμε πράσινα λαχανικά ή σαλατικά, ακολουθώντας τη διαδοχική εναλλαγή των καλλιεργειών στα τέσσερα στάδια.

Για να διατηρήσουμε το έδαφος σε καλή κατάσταση, πρέπει να προσέξουμε να μην λείπει ασβέστιο. Η έλλειψη ασβεστίου έχει σαν αποτέλεσμα να μην συγκρατούνται στο έδαφος τα κύρια θρεπτικά συστατικά. Ειδικά οι πατάτες προτιμούν όξινο έδαφος και επομένως θα πρέπει να προστίθεται ασβέστιο σε κάθε τμήμα ξεχωριστά για την καλλιέργεια της πατάτας. Γενικά ένα έδαφος με επάρκεια ασβεστίου χρειάζεται λιγότερα λιπάσματα.

Η αμειψισπορά των καλλιεργειών διατηρεί σωστή ισορροπία ανάμεσα στα διάφορα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται τα φυτά. Το έδαφος αερίζεται καλύτερα και εφοδιάζεται σε οξυγόνο, που είναι απαραίτητο στα βακτήρια του εδάφους, ώστε να μετατρέψουν την κοπριά και τα λιπάσματα σε ουσίες αφομοιώσιμες από τα φυτά. Τέλος, αυτή η εναλλαγή εμποδίζει την εγκατάσταση παράσιτων και την μετάδοση ασθενειών, που είναι ενδημικές για ορισμένες ομάδες φυτών, γνωστές σαν ασθένειες εδάφους.

Σε κάθε λαχανόκηπο είναι επίσης σκόπιμο να υπάρχουν μονοπάτια. Αυτά μπορούμε να τα φτιάξουμε από πλάκες ή τούβλα ή γαρμπίλι. Τα μονοπάτια θα μας επιτρέψουν, όταν ο καιρός είναι βροχερός ή το έδαφος υγρό, να μπούμε στο λαχανόκηπο για να βγάλουμε κρεμμύδια, λάχανα, μαρούλια ή άλλα λαχανικά, χωρίς να καταστρέψουμε τη δομή (αφράτεμα) του χώματος με το πάτημα.

Πηγή:http://www.valentine.gr/city_gardening_gr.php