Η δομή της Μηλιάς:

Η δομή της μηλιάς όντας ένα οπωροφόρο φυτό, αποτελείται από δύο κύρια μέρη:
Το ριζικό σύστημα που βρίσκεται στο έδαφος (κύριες και δευτερεύουσες ρίζες) και τις παραφυάδες.
Το βλαστικό σύστημα, που περιλαμβάνει τον κορμό, την κόμη και το σύστημα των κλαδιών και τα παραγωγικά μέρη.

Το ριζικό σύστημα της μηλιάς:

Στην περίπτωση δένδρων μηλιάς που πολλαπλασιάζονται με σπόρο ο κύριος άξονας του ριζικού συστήματος είναι μια δυνατή πασσαλώδης ρίζα. Οι κύριες πλευρικές ρίζες, δεν είναι ομοιόμορφες, και αποτελούν παρακλάδι της κύριας πασαλώδους ρίζας, ενώ οι δευτερεύουσες πλευρικές ρίζες αποτελούν παρακλάδι των κύριων πλευρικών κ.λπ. Τα τελευταία παρακλάδια του ριζικού συστήματος είναι τα τριχοειδή ριζίδια. Η ανάπτυξη της κύριας ρίζας παύει με την πάροδο των χρόνων εξαιτίας της αυξανόμενης ανάπτυξης των πλευρικών ριζών.
Η δομή της ρίζας των οπωροφόρων φυτών που πολλαπλασιάζονται βλαστικά, διαφέρει από την μορφή της ρίζας οπωροφόρων  που πολλαπλασιάζονται εγγενώς, επειδή δεν αναπτύσσεται μια δυνατή κεντρική πασσαλώδης ρίζα και οι πλευρικές ρίζες είναι περίπου της ίδιας δυναμικότητας. Η διακλάδωση των ριζών αυτών είναι επίσης πλουσιότερη,  οι ρίζες είναι περισσότερο επιφανειακές, και καταλαμβάνουν μικρότερο χώρο. Η άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης των ριζών είναι 17-20oC. Πάνω από τους 35 °C η ανάπτυξη σταματά. Όσον αφορά την ανάπτυξη των ριζών της μηλιάς, μπορούμε να διακρίνουμε μία έντονη περίοδο ανάπτυξης την Άνοιξη και μια λιγότερο έντονη το Φθινόπωρο.  Την άνοιξη η ανάπτυξη των ριζών αρχίζει 1-2 βδομάδες νωρίτερα από την ανάπτυξη των υπέργειων τμημάτων των φυτών.

Το σχήμα και η διάταξη των ριζών στο έδαφος καθορίζεται κυρίως από κληρονομήσιμα χαρακτηριστικά. Βέβαια πολλοί εξωτερικοί παράγοντες τροποποιούν την γενετικά καθοριζόμενη  μορφή του ριζικού συστήματος.

Για παράδειγμα:
Διαφορές μεταξύ των τύπων του εδάφους
-         Το είδος του εμβολίου
-         Την ετερογενή δομή του εδάφους
-         Το βάθος του καλλιεργήσιμου εδάφους
-         Την ικανότητα των ριζών να είναι ανθεκτικές στα άλατα
-         Τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους
-         Την θερμοκρασία του εδάφους
-         Το επίπεδο του υπεδάφιου νερού

Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, εμφανίζονται ρίζες διαφορετικού βάθους και διακλάδωσης. Κατά την διαδικασία αυτή προσπαθούμε να δημιουργήσουμε την επιθυμητή ισορροπία ανάμεσα στο ριζικό σύστημα και στο υπερεδάφιο.

Το βλαστικό σύστημα της μηλιάς:

Ο κορμός της μηλιάς:
Το τμήμα της μηλιάς στο έδαφος και στο κατώτερο τμήμα που αρχίζει η κόμη, ονομάζεται κορμός. Ο κορμός, συνδέει το ριζικό σύστημα με αυτό των κλαδιών  των δένδρων. Ο κορμός εξυπηρετεί στην μεταφορά νερού και θρεπτικών στοιχείων, στην αποθήκευση κάποιων ουσιών, και στην συγκράτηση του συστήματος των κλαδιών.
Το πόσο λεπτός και δυνατός είναι ο κορμός, έχει σχέση με την δυνατότητά του να συγκρατεί το σύστημα των κλαδιών. Από την άποψη αυτή το ξυλώδες τμήμα του δένδρου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Εκτός αυτού, το ενεργό τμήμα, το φλοίωμα και ο φλοιός, επίσης βοηθούν στην ενδυνάμωση του κορμού. Η μεταφορά των θρεπτικών στοιχείων στον κορμό έχει δύο κατευθύνσεις. Το ύψος του κορμού σε οπωρώνες καθορίζεται με τον εμβολιασμό σε φυτώρια δένδρων ή με φύτευση τμημάτων κλαδιών στα οποία έχει σταματήσει η κυκλοφορία χυμών. Το ύψος του κορμού καθορίζεται από βιολογικούς παράγοντες και την εφαρμοζόμενη μέθοδο καλλιέργειας. Δένδρα με κοντό κορμό έχουν φυσιολογική και οικονομική σημασία στην παραγωγή μήλων.

Η κόμη και το σύστημα κλαδιών της μηλιάς:
Η κόμη της μηλιάς είναι το σύστημα κλαδιών που αναπτύσσεται πάνω από τον κορμό. Ο ρόλος της κόμης συνίσταται στην αφομοίωση. Επίσης κάνει δυνατή την βλαστική και αναπαραγωγική δραστηριότητα του φυτού. Το τυπικό βασικό της χαρακτηριστικό είναι το φυσικό της σχήμα. Η πλειονότητα των δένδρων μηλιάς με φυσική διαμόρφωση κόμης δεν φέρουν καρπούς κατάλληλης οικονομικής αξίας και υψηλής ποιότητας, έτσι είναι απαραίτητο να διαμορφώσουμε ένα τεχνητό σχήμα κόμης.   Η τυπική διακλάδωση και τα χαρακτηριστικά ανάπτυξης των ειδών, έχουν ληφθεί υπόψη για την διαμόρφωση της κόμης, ώστε να είναι η κατάλληλη τόσο από βιολογικής όσο και από οικονομικής άποψης.

Τα κυριότερα τμήματα της κόμης είναι τα ακόλουθα:

Τα κλαδιά

-         Οι κλαδίσκοι
-         Οι βλαστοί
-         Τα παραγωγικά μέρη

Τα κλαιδιά και οι κλαδίσκοι, όλα μαζί αποτελούν το παραγωγικό σύστημα κλαδιών που βρίσκεται στους κυρίως κλάδους. Στην περίπτωση της μηλιάς, η αλλαγή της κατεύθυνσης των κλαδίσκων, κλαδιών και των βεργών, σε σχέση με την οριζόντια θέση, είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό. Είναι το διακριτικό  χαρακτηριστικό, μέχρι την στιγμή που το δένδρο αρχίσει να παράγει καρπούς. Στα δένδρα μηλιάς έχουμε τις παρακάτω διαμορφώσεις:

-  Ευθεία
-  Να λυγίζει προς τα κάτω στην βάση
-  Να λυγίζει προς τα πάνω στην κορυφή
-  Να λυγίζει προς τα κάτω τοξοειδώς

Η αλλαγή της θέσης των βλαστών, το είδος και η επίδραση του υποκειμένου, παίζουν ένα ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη της κόμης, στην ανάπτυξη των ανθέων και στον έλεγχο της παραγωγής  στις περιπτώσεις εντατικών διαμορφώσεων κόμης. Η ανάπτυξη της διακλάδωσης καθορίζει την διάταξη των δένδρων και την πυκνότητα της κόμης. Τα δένδρα μηλιάς με τεχνητή διαμόρφωση κόμης, παράγουν καρπούς νωρίτερα, καλύτερης ποιότητας ενώ το σχήμα των καρπών είναι κανονικό

Τυπικά σχήματα διαμόρφωσης της μηλιάς είναι τα εξής:
-         Συνδυασμένο κύπελλο
-         Ελικοειδείς μορφές (φυσική, ελεύθερη)
-         Φράκτες

Τα παραγωγικά τμήματα της μηλιάς:

Οφθαλμοί :
Ο οφθαλμός είναι μια φυτική ή παραγωγική έναρξη νεαρών βλαστών που καλύπτεται με τα λέπια των οφθαλμών.  Στην περίπτωση των δέντρων μηλιάς  γίνεται μια διαφοροποίηση μεταξύ των ανθοφόρων οφθαλμών λουλουδιών και των μικτών  οφθαλμών σε ποιοτική βάση. Βάσει της περιόδου ζωής οι οφθαλμοί μπορούν να διαχωριστούν σ΄αυτούς που ζουν για ένα έτος και σ΄αυτούς σ΄αυτούς  που ζουν για περισσότερα έτη. Είναι χαρακτηριστικό στην περίπτωση των δέντρων μηλιάς να βρεθούν οφθαλμοί που ζουν περισσότερο από ένα έτος αλλά δεν έχουν βλαστήσει. Αυτοί ονομάζονται κοιμούμενοι οφθαλμοί.

Στα δέντρα μηλιάς μπορούμε να διακρίνουμε:
-    παραγωγικούς κλαδίσκους (κοντούς, μεσαίου μήκους)
-    μίσχους
-    παραγωγικούς οβελούς
-    παραγωγικές συστάδες

Άνθη:

Τα αναπαραγωγικά όργανα της μηλιάς είναι τα άνθη που σχηματίζουν ταξιανθία. Τα μέρη του είναι: ο κάλυκας, τα σέπαλα και τα πέταλα. Η ταξιανθία είναι ένα βλαστικό σύστημα στο οποίο δεν υπάρχουν φύλλα και τα άνθη αναπτύσσονται από κάθε οφθαλμό.
Τα άνθη της μηλιάς  διαμορφώνουν το  αποκαλούμενο κόρυμβο. Ο πυρήνας αναπτύσσεται από πέντε παραγωγικά φύλλα. Στο συγκεκριμένο είδος μηλιάς ακόμη και 4-6 σπερμοβλάστες μπορούν να αναπτυχθούν, το οποίο οδηγεί σε πολλούς σπόρους με τη λίπανση. Τα άνθη του δέντρου μηλιάς έχουν και τα δύο φύλα. Οι ψευδείς καρποί  διαμορφώνονται στο τέλος του μακριού μίσχου των ανθέων. Στο σχηματισμό αυτό ο ύπερος και η ανθοδόχη  (το ανώτερο, διευρυμένο μέρος του άξονα των ανθέων) επίσης συμμετέχουν.

Σας προτείνουμε εύκολες και νόστιμες συνταγές με μήλα:

Κοτόπουλο στο φούρνο με πουρέ πατάτας και μήλου

Τυρόγλυκο με πικάντικη σάλτσα μελιού και φρούτων

Πηγή:www.plantprotection.hu