Το συναντούμε ακόμη με το όνομα Άνισον του Διοσκουρίδου, Γλυκανθής, Άνισος, Ιλίκιον, Πιμπινέλα κ.α. Ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων.Ο γλυκάνισος είναι μονοετής πόα και ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδανθών.
Kαλλιεργείται από την αρχαία εποχή.  Στην Ελλάδα η καλλιέργεια του είναι περιορισμένη. Υπάρχει και άλλη ποικιλία το Ρηξιπετροειδές γλυκάνισον (P. Saxagraga) που το συναντούμε στην Ελλάδα με 6 διαφορετικές ποικιλίες και του οποίου η ρίζα είναι φαρμακευτική. Είναι το έμπετρον του Διοσκουρίδου.
Το γλυκάνισο έχει άνθη μικρά λευκά σε σκιάδια αρκετά μεγάλα. Φύλλα με μεγάλες στρογγυλές περιφέρεις και τρεις λοβούς. Στέλεχος με λεπτές ραβδώσεις,
διακλαδιζόμενο. Καρπό αυγοειδή, χνουδωτό. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο. Φτάνει σε ύψος τους 50 πόντους

ΕΔΑΦΟΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Η άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης του γλυκάνισου είναι 18-25 βαθμοί C, με όρια ανάπτυξης 8-35 βαθμούς C και όρια αντοχής από 0-40 βαθμούς C. Άριστη τιμή pH είναι το 7 με όρια ανοχής από 6 έως 8. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα τα πεδινά και ημιορεινά εδάφη. Οι απαιτήσεις σε λίπανση είναι μέτριες και οι ποσότητες που υπάρχουν σε ένα καλό γεωργικό έδαφος είναι επαρκείς. Αντιθέτως η καλλιέργεια ωφελείται από την οργανική λίπανση. Ο γλυκάνισος μπορεί να καλλιεργηθεί ξηρικά αλλά σε χρονιά που έχει ανομβρία καλό είναι να υπάρχει δυνατότητα άρδευσης για να μην πέφτει η στρεμματική απόδοση.

ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Ο γλυκάνισος πολλαπλασιάζεται με σπόρο. Η σπορά γίνεται από μέσα Μαρτίου μέχρι τέλος Απριλίου, σε καλά προετοιμασμένο χωράφι. Για σπορά με πνευματική μηχανή απαιτούνται 750 γρ./στρ. Για σπορά με το χέρι ή με κοινή σπαρτική απαιτείται διπλάσια ποσότητα.

ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

Η συγκομιδή γίνεται με θέρισμα των φυτών όταν οι περισσότεροι καρποί μιας ταξιανθίας βρίσκονται στο στάδιο της ωρίμανσης περίπου το πρώτο 15νθήμερο του Ιουλίου. Τα φυτά αφήνονται θερισμένα επιτόπου για 2-3 μέρες και μετά αλωνίζονται με θεριζοαλωνιστική μηχανή. Η απόδοση σε καρπό στις ξηρικές καλλιέργειες είναι 50-80 κιλά το στρέμμα ενώ στις ποτιστικές διπλασιάζεται.

ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Οι κυριότερες ασθένειες που προσβάλλουν τον γλυκάνισο είναι ο περονόσπορος του αμπελιού και η σκλεροτινίαση οι οποίες αντιμετωπίζονται με χαλκούχα σκευάσματα.

ΧΡΗΣΗ
Ο γλυκάνισος καλλιεργείται για το σπόρο του και χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό ποτών ιδιαίτερα του ούζου και του τσίπουρου. Επίσης έχει και φαρμακευτικές χρήσεις και χρησιμοποιείται ως αποχρεμπτικό, γαλακταγωγό και ως ήπιο ηρεμιστικό. Επίσης χρησιμεύει στην άρτυση γλυκισμάτων και άρτων, για βραστάρια γιατί είναι ευστόμαχο και για παραγωγή αιθέριου ελαίου, που είναι χρήσιμο στη φαρμακοποιία, ποτοποιία και μυροποιία.
Το βότανο περιέχει πτητικά έλαια 1-6% (στα οποία περιλαμβάνεται η ανισόλη, 30% έλαια σταθερά), χολίνη.
Είναι ένα θερμαντικό , διεγερτικό χόρτο, το οποίο βελτιώνει την πέψη, δρα ευεργετικά στο συκώτι και το κυκλοφοριακό σύστημα και έχει αποχρεμπτική και οιστρογονική δράση. Είναι αρκετά αποτελεσματικό μέσο ενάντια στους σπασμούς των εσωτερικών μυών (του στομάχου και των εντέρων). Βοηθά στην αποβολή των αερίων των εντέρων (άφυσο) και αυξάνει την έκκριση υγρών από όλους τους ενδοκρινικούς αδένες, συμπεριλαμβάνοντας και την έκκριση των γαλακτούχων αδένων. Επειδή το αιθέριο έλαιο του γλυκάνισου αποβάλλεται από τον οργανισμό τμηματικά και από την αναπνοή συμβάλλει και στον καθαρισμό των φλεμάτων από τους αναπνευστικούς οδούς.

Για τις ιδιότητές του αυτές ο γλυκάνισος χρησιμοποιείται στις ανωμαλίες του στομάχου και των εντέρων, αυξάνει την αποβολή αερίων των εντέρων και την περισταλτικότητα τους, χρησιμοποιείται ενάντια στον βήχα και τον ερεθισμό των άνω αναπνευστικών οδών, στην βραχνάδα της φωνής, σαν εφιδρωτικό και αντιπυρετικό μέσο. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στα παιδιά για βρογχικά προβλήματα και άσθμα. Το αφέψημα των σπόρων έχει καλή δράση και συμβουλεύεται σαν διουρητικό μέσο στις ασθένειες των νεφρών, του συκωτιού και του παγκρέατος συνδυασμένο με άλλα κατάλληλα σκευάσματα. Συστήνεται στις μητέρες που θηλάζουν γιατί αυξάνει το γάλα. Συνδυάζεται καλά με τον δυόσμο για πεπτικά προβλήματα και κολικούς των εντέρων. Οι σπόροι του γλυκάνισου συνδυάζονται καλά και με τα άνθη του κράταιγου για τη βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας. Εξωτερικά το έλαιο μπορεί να συνδυαστεί με μια βάση αλοιφής για την θεραπεία της ψώρας. Το γλυκανισέλαιο επίσης βοηθά στην αποβολή των ψειρών.
Για κολικό που συνοδεύεται από τυμπανισμό ανακατεύουμε Γλυκάνισο με ίσες ποσότητες από Μάραθο και Κάρβι. Για την βρογχίτιδα συνδυάζεται καλά με το Βήχιο, το Μαρρούβιο και τη Λομπέλια.

Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Πριν τη χρήση συνθλίβουμε ελαφρά τους σπόρους για να ελευθερωθούν τα πτητικά έλαια. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλιές του τσαγιού σπόρους και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10-15 λεπτά.
Πίνουμε ένα φλιτζάνι τρεις φορές την ημέρα. Για τον τυμπανισμό πίνουμε το ρόφημα αργά-αργά πριν από τα γεύματα