Βοτανικό όνομα

Αρνακίς η ορεινή (arnica montana) ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων (asteraceae). Κατάγεται από την Ευρώπη και ευδοκιμεί σε βουνά και χερσότοπους, σε ξερικά λιβάδια στα δάση και ως καλλιεργούμενο. Φτάνει σε ύψος μέχρι 6 εκ., έχει τριχωτούς βλαστούς, σχηματίζει άμισχη ροζέτα από φύλλα σε σχήμα δόρατος και κίτρινα άνθη. Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο.

Η άρνικα χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ως αποτελεσματικό επουλωτικό μέσο. Θεωρούταν τονωτικό για το κυκλοφοριακό και πολύτιμο μέσο για τη θεραπεία της στηθάγχης (ακόμα και ο γερμανός ποιητής Γκαίτε έπινε στα γηρατειά του τσάι άρνικας για να καταπραΰνει τη στηθάγχη του), θεωρούταν επίσης και διουρητική όπως και ευεργετική σε περίπτωση τυμπανισμού, χρησιμοποιούταν δε και ως ανθελμινθικό (κατά των σκουληκιών) καθώς και για τη θεραπεία δαγκωμάτων ζώων.

Χρησιμοποιούμενα μέρη του φυτού

Γίνεται χρήση μόνο των ανθών, π.χ. ως τσάι ή βάμμα.

Ιδιότητες

Η άρνικα έχει αντισηπτικές, αντιρρευματικές και αντιαρθριτικές ιδιότητες. Οι αξιοσημείωτες θεραπευτικές επιτυχίες της άρνικας οφείλονται στα ποικίλα συστατικά της. Τα αιθέρια έλαια ενεργούν π.χ. απολυμαντικά, αναστέλλουν τις μολύνσεις και βοηθούν μάλιστα στην επούλωση των πληγών, τα δε φλαβονοειδή ενεργούν μαζί με άλλα συστατικά ευεργετικά στο κυκλοφορικό σύστημα.

Χρήση

Η αντισηπτική αλοιφή άρνικας ή τα ομοιοπαθητικά παρασκευάσματα άρνικας χρησιμοποιούνται στη θεραπεία θλάσεων, στραμπουληγμάτων, μυϊκών πόνων. Βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος και επιταχύνουν τη θεραπεία. Οι πληγές που επουλώνονται δύσκολα, θεραπεύονται συχνά με χρήση άρνικας. Οι γαργάρες με άρνικα καταπραΰνουν τη στοματίτιδα και τη φαρυγγίτιδα. Λόγω της όχι ασήμαντης περιεκτικότητας οε δηλητήριο η άρνικα χρησιμοποιείται σήμερα μόνο εξωτερικά.

Πηγή:www.phyto.gr