Από το 12ο κιόλας αιώνα που ήρθε στη μεσόγειο η μελιτζάνα ενσωματώθηκε άμεσα στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων και πλέον αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της μεσογειακής διατροφής. Στην Ελλάδα καλλιεργούνται ορισμένα από τα πολυάριθμα είδη μελιτζάνας, τα κυριότερα από τα οποία είναι : η τσακώνικη, η μελιτζάνα Λαγκαδά η λευκή ποικιλία Σαντορίνης και η Rosa romanesca.

Η καλλιέργεια μπορεί να είναι υπαίθρια όπως αυτή που θα αναλυθεί παρακάτω, ή θερμοκηπιακή.

Οι θερμοκρασίες που απαιτεί η καλλιέργεια για να αναπτυχθεί άριστα είναι αρκετά υψηλές γι αυτό και χαρακτηρίζεται ως καλοκαιρινή. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ο υδράργυρος δεν θα πρέπει να πέφτει κάτω από 22 βαθμούς και 18 τη νύχτα, ενώ η ελάχιστη σχετική υγρασία που χρειάζεται φτάνει το 75%.

Το ιδανικό έδαφος για τη μελιτζάνα ,είναι αμμοπηλώδες, πλούσιο σε οργανική ουσία καλά αποστραγγιζόμενο , ενώ τοPH του κυμαίνεται μεταξύ 6 και 8.

Προετοιμασία εδάφους. Πριν από τη φύτευσή των φυταρίων το έδαφος χρειάζεται να καθαριστεί και να λιπανθεί οργανικά αλλά και με άζωτο. Προαιρετικά συστήνεται η κάλυψή του με μαύρο φιλμ ώστε να βοηθηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας την οποία τόσο ανάγκη έχει η καλλιέργεια.

Σημαντικό είναι να αναφερθεί ,πως η καλλιέργεια μελιτζάνας δεν θα πρέπει να λάβει χώρα σε έδαφος στο οποίο τα 3 τουλάχιστον προηγούμενα χρόνια , δεν καλλιεργούνταν πατάτες, ντομάτες ή πιπεριές.

Η φύτευση των φυταρίων που έχουν ληφθεί από κάποιο φυτώριο ,είτε έχουν παραχθεί από τον ίδιο τον παραγωγό, γίνεται περί τα τέλη Μαΐου όταν οι θερμοκρασία περάσει τους 22 βαθμούς. Τα φυτά φυτεύονται σε λάκκους πάνω σε γραμμές ,σε αποστάσεις 0,7μ-0,9μ και 0,5μ-0,6μ επί των γραμμών. Ακολουθεί καλό πότισμα.

Μόλις η αύξηση των φυτών αγγίξει τα 30 περίπου εκατοστά , θα χρειαστεί να υποστηριχθούν με κάποιο τρόπο όπως ακριβώς και οι ντομάτες.

Πότισμα απαιτείται τακτικό καθώς η καλλιέργεια χρειάζεται πολύ νερό, χωρίς βέβαια να γίνονται υπερβολές. Τα ποτίσματα γίνονται τόσα ώστε το έδαφος να διατηρεί πάντα υγρασία χωρίς να λιμνάζει.

Η συγκομιδή αρχίζει 60-80 ημέρες μετά τη φύτευση ανάλογα πάντα με την ποικιλία . Οι μελιτζάνες θα πρέπει να έχουν αποκτήσει ικανοποιητικό μέγεθος ,ενώ η επιφάνεια τους οφείλει να είναι γυαλιστερή. Αν αφεθούν και ωριμάσουν πάνω από το επιθυμητό όριο, αποκτήσουν δηλαδή καφέ όψη απαγορεύεται η κατανάλωσή τους , καθώς τότε παράγουν μια επιβλαβή για τον οργανισμό ουσία τη σολανίνη ,που είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να καταναλώνονται πράσινες οι πατάτες.

Οι καρποί πρέπει να συλλέγονται τακτικά ώστε να αυξάνει η παραγωγή ,και πάντα με κάποιο αιχμηρό μέσο αποφεύγοντας έτσι τη συστροφή του μίσχου τους.

Εχθροί-Ασθένειες. Τα φυτά προσβάλλονται δυστυχώς από πληθώρα εντόμων και μικροοργανισμών και ιών οι κυριότεροι από τους οποίους είναι : δορυφόροι , αφίδες , αλευρώδη, τετράνυχος, πράσινο σκουλήκι ενώ είναι πιθανό να επηρεαστούν επίσης από προσβολές ωιδίων αγγουριάς ή ντομάτας , ξηρή σήψη ή τάπωμα .

Οι μέγιστες αποδόσεις σε υπαίθρια πάντα καλλιέργεια ,σύμφωνα με παραγωγούς αγγίζουν τα 200 κιλά ανά στρέμμα, με το κόστος να αγγίζει τα 500 με 600 ευρώ το στρέμμα.

Οι τιμές που πιάνει το προϊόν στην αγορά , εξαρτώνται άμεσα με την εποχή , και κυμαίνονται μεταξύ 0,3 και ο,6 ευρώ το κιλό η μέγιστη. Οι ποικιλίες Π.Ο.Π αγγίζουν χαρακτηριστικά μεγαλύτερες τιμές .
Τα φυτά μελιτζάνας μπορούν κάλλιστα να συγκαλλιεργηθούν με φυτά βασιλικού, αμάραντο καθώς και φασόλια.

Πηγή:texnologosgeoponos.blogspot.gr