Σύμφωνα με τους Κώδικες Ορθής Γεωργικής Πρακτικής, η καύση των αγροτικών υπολειμμάτων που παραμένουν στο έδαφος, μετά τη φάση της συγκομιδής, θα πρέπει να αποφεύγεται. Αντίθετα, η ορθή διαχείριση των υπολειμμάτων με κατάλληλες πρακτικές, αναμένεται να προστατεύσει τα εδάφη από τον κίνδυνο της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής και να τα εμπλουτίσει με οργανική ουσία, βελτιώνοντας τη γονιμότητα των εδαφών.

Η καύση υπολειμμάτων γίνεται είναι συχνά αιτία πυρκαγιάς, και για το λόγο αυτό:
· Απαγορεύεται η καύση των υπολειμμάτων των καλλιεργειών (καλαμιάς) στις οικολογικά ευαίσθητες περιοχές, στις επικλινείς εκτάσεις (κλίση μεγαλύτερη από 10%) και στις περιοχές με οργανικά εδάφη (οργανική ουσία μεγαλύτερη από 4%).
· Ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες μπορεί να ακολουθείται η εξής διαχείριση:

- Βόσκηση της καλαμιάς και ενσωμάτωση στο έδαφος των υπολειμμάτων μετά τη βόσκηση.
- Άμεση ενσωμάτωση στο έδαφος
- Κοπή, κάλυψη του εδάφους με τα υπολείμματα (mulching) και ενσωμάτωσή τους στο έδαφος την επόμενη άνοιξη.

Όταν γίνεται κάψιμο της καλαμιάς, επιβάλλεται η λήψη των ακόλουθων μέτρων:
Να ζητείται άδεια από τις αρμόδιες αρχές όπου αυτό απαιτείται
Να ενημερώνεται πριν την καύση η πυροσβεστική υπηρεσία
Πριν την έναρξη της καύσης να έχουν ληφθεί μέτρα ελέγχου της καύσης, όπως δημιουργία αυλακιών για πυρασφάλεια.
Στο χώρο της καύσης πρέπει να υπάρχουν διαθέσιμα 200 λίτρα νερού, φτυάρια και τουλάχιστον δύο άνθρωποι να εποπτεύουν το χώρο.
Να απομακρύνονται τα προς καύση υλικά από στύλους της ΔΕΗ του ΟΤΕ από εγκαταστάσεις φυσικού αερίου πετρελαίου κλπ.

Πηγή: Βασισμένο σε άρθρο από το gardenguide.gr