Προκαλών οργανισμός: Spilocaea oleagina
Φάσμα προσβαλλομένων: Ελαιόδεντρα. Τα είδη  Olea προσβάλλονται περισσότερο.

Συχνότητα και σπουδαιότητα:
Η Spilocaea oleagina είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην περιοχή της Μεσογείου, και στις κύριες ελαιοπαραγωγές περιοχές όλου του κόσμου. Η ζημιά που προκαλεί είναι η νέκρωση μικρών κλαδιών, η αποφύλλωση και η μείωση της κάλυψης από φύλλα.

Συμπτώματα και παραλλαγές της ασθένειας:
Η Spilocaea oleagina που προκαλεί κηλίδες στα φύλλα  (διαμέτρου 2,5 to 12,5 χιλ. ) εμφανίζει συμπτώματα στην άνω επιφάνεια των φύλλων. Η ασθένεια είναι οφθαλμοφανής στην αρχή, αργότερα προκαλεί δυσχερώς εντοπιζόμενα εκζέματα, που μεγαλώνουν για να γίνουν κυκλικά, σκουροκαφέ, δακτυλιοειδή, ακόμα αργότερα ελαφρώς βελούδινα και συχνά στεφανωμένα από ομόκεντρους, αχνοκίτρινους, βιολετί ή αχνά καστανούς κύκλους. Η ασθένεια μπορεί να προσβάλει τους μίσχους των καρπών προκαλώντας την πτώση των καρπών. Σπανιότερα εμφανίζεται σε τρυφερούς βλαστούς. Η μόλυνση εισέρχεται στο φύλλο διατρυπώντας την παχιά επιδερμίδα και ύστερα αναπτύσσεται παράλληλα στην επιφάνεια του φύλλου ως διάφανο, μεμβρανώδες, υποδερμικό μυκήλιο. Οι αποικίες παραμένουν εντοπισμένες σε ένα στρώμα της επιδερμίδας μέχρι που οι ιστοί του φύλλου καταστρέφονται.

Τα προσβεβλημένα φύλλα πέφτουν πρόωρα

Κύκλος ασθένειας: Η Spilocaea oleagina αναπτύσσεται όλο το χρόνο σε αειθαλή ξενιστή. Το μικρόβιο για την αρχική μόλυνση εισέρχεται από σημεία σχηματισμού σπόρων στα κρεμάμενα φύλλα που είτε έμειναν όλο το χειμώνα είτε όλο το καλοκαίρι πάνω στα δέντρα. Τα κονίδια που σχηματίζονται στα σημεία αυτά, ζουν αρκετούς μήνες. Όταν αποσπαστούν από τους κονιδιοφόρους τους όμως, αυτά τα κονίδια χάνουν τη βλαστικότητά τους σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Τα κονίδια της Spilocaea oleagina συνήθως μεταφέρονται με τη βροχή. Η μόλυνση γίνεται σε ευρύ φάσμα θερμοκρασιών, με ιδανική τους 18-21oC.

Παράγοντες που περιορίζουν την ανάπτυξη της ασθένειας είναι το ζεστό καλοκαίρι, η ξηρασία και οι περίοδοι χωρίς βροχοπτώσεις. Υπάρχουν μία ή δύο περίοδοι κυρίων μολύνσεων: το φθινόπωρο και το χειμώνα, ή την άνοιξη και στις αρχές καλοκαιριού ή και στις δύο περιόδους, ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες και το αναπτυξιακό στάδιο των δέντρων.

Αντιμετώπιση: Το κλάδεμα και το πρόγραμμα χημικής προστασίας είναι τα κύρια μέτρα. Τα μέτρα χημικής προστασίας συμπεριλαμβάνουν την εφαρμογή μυκητοκτόνων πριν και στη διάρκεια της κύριας μόλυνσης. Σε πολλες περιοχές με ξηρό Μεσογειακό κλίμα, συνιστώνται τρεις ψεκασμοί (στο τέλος του χειμώνα, τέλος καλοκαιριού και προς το τέλος του φθινοπώρου). Είναι απαραίτητο να επισημάνουμε πως ο αριθμός και ο χρόνος των εφαρμογών ποικίλει, ανάλογα με τις τοπικές και εποχιακές συνθήκες.

Το διαβάσαμε στο agri.gr